De oudheidkamer
In de oudheidkamer van het Simke Kloostermanhuis kan de bezoeker nog de sfeer proeven en vooral ook de geur opsnuiven van de tijd waarin de schrijfster leefde. In dit museale gedeelte is van alles te zien: van een harmonium tot een secretaire, van voorouderlijke portretjes tot kledingstukken uit de tijd van Simke.
(Bron: Tresoar)
Het meest in het oog springende stuk is ongetwijfeld het portret dat de Haagse kunstenaar Anton van Weelie, een beroemd portretschilder in zijn tijd, van Simke maakte. Vanaf de hoge wand houdt zij nauwlettend in de gaten wat er zoal in haar oude pronkkamer gebeurt.
Een ander opvallend onderdeel is een schoorsteenstuk van de schilder Rienk Jelgerhuis uit 1771, dat de Oudtestamentische vertelling uitbeeldt over de ontmoeting tussen Rebecca en Eliëzer bij een waterput. Verder kan de bezoeker zich nog in een authentieke, kleine bedstee wanen en is er een bibliotheekje met veel Friestalig werk. Hier staan onder meer de boeken van de winnaars van de Simke Kloostermanpriis.
Wat de bezoeker zeker niet over moet slaan is het keukentje, dat in de loop van de jaren is aangekleed in de stijl van de boerenstand uit grootmoederstijd. Hier vindt u onder meer Simke haar eigen kookboek, De Fryske Petiele en allerlei snuisterijen. De pannenset in rood en zwart email doet het altijd goed bij de gasten. In de doorgang tussen pronkkamer en keuken vindt men nog een aandenken aan de boerderij uit Twijzel waar de schrijfster geboren is: de gedenksteen uit 1804.
In de pronkkamer houden de regenten jaarlijks een keer of zes vergadering. Dan drinken ze koffie uit deftige kopjes, en staren ze onder het toeziend oog van Kloosterman bij zware besluiten zo af en toe eens door de oude ramen, tussen de sfeervolle luiken en de statige rode beuken door, de pachtlanden over. Zo zal Simke dat vast ook vaak gedaan hebben bij het uitdiepen van haar personages. Her kan bijna niet anders…